گفت‌وگوی توییتری با رضوانه محمدی، فعال حقوق ال‌جی‌بی‌تی
کمپین «ما شهروندان دیجیتال» با «رضوانه محمدی» درباره تهدیدهای آنلاین علیه جامعه دگرباشان گفت‌وگو کرده است.
+ رضوانه جان، شما حدود دو سال پیش بازداشت شدید، و سال گذشته با اتهام عادی سازی روابط همجنس‌خواهانه دادگاهی و به ۵ سال زندان محکوم شدید. تجربه شما از واکنش «شهروندان دیجیتال» در ارتباط با اتهام‌های شما چه بود؟
– واکنش‌ها چند دسته بود و باید طولانی جواب بدم، پس پوزش بابت همین مساله: در ابتدا که تازه بازداشت شده بودم صحبتی از فعالیت من در زمینه حقوق ال‌جی‌بی‌تی‌ها در فضای مجازی مطرح نبود و همین مساله برای پرونده من هم مناسب بود. اما تقریبا هفته دوم بازجویی چیزهای عجیبی از من پرسیده می‌شد. از من درباره روابط عاطفی می‌پرسیدند یا بحث‌های عجیب دیگه‌ای که اصلا سر در نمی‌آوردم. تا روزی که با وثیقه آزاد شدم و مطالب جعلی یک وب‌سایت درباره خودم رو دیدم که ادعا کرده بود من پول می‌گرفتم و یا اینکه توی خونه «تیمی» در تهران زندگی می‌کردم. (که خب کذب محض بود و من با خانواده‌ام در تهران زندگی می‌کردم). پیش‌تر کسی برای مطالب این وب‌سایت در خصوص دیگران در دادگاه هم محکوم شده بود. حالا اینکه آیا پشت این مطلب هم همون فرد بوده یا نه پرسش دیگری هست. تنها و مهم‌ترین تفاوت این بود که، این وب‌سایت جعلی وقتی من هنوز در اتاق بازجویی بودم و برای بسیاری از مسائل جواب پس می‌دادم این مطالب دروغ رو مطرح و عملا قصد سنگین‌تر کردن پرونده‌ام رو داشت.
اما بخش دوم واکنش‌ها که در بیرون از زندان خودم شاهدش بودم، وقتی بود که خبر برگزاری جلسه نخست دادگاهم منتشر شد. واکنش‌های کاربران به ۳ دسته اصلی برای من تقسیم می‌شد. دسته ۱: کسانی که خودشون از اقلیت‌های جنسی و حامی من بودند. دسته ۲: کسانی که سعی داشتند اثبات کنند این اتهام تهمت است و دستگاه امنیتی به من نسبت داده و من یک فعال زنان «غیرمنحرف» هستم. اما دسته ۳: که به نظر خودم اکثریت کابران را تشکیل می‌داد، کسانی بودند که از دادگاه و مجازات من نه‌فقط زندان بلکه شلاق، اعدام و سوزاندن من استقبال می‌کردند. باید اعتراف کنم ماجرای اولی که مطرح کردم بیشتر برای من آزاردهنده بود، چون من برای تخیلات و دروغ‌های دیگران هم بازجویی شدم. وزارت اطلاعات از ابتدا درباره گرایش من خبر داشت اما این مطلب فشار مضاعفی به خانواده من هم وارد کرد و غیرقابل بخشش است.
+ چه زمانی خودت گرایش جنسی‌ات رو اعلام کردی؟ واکنش شهروندان دیجیتالی که در صدد اثبات این بودند که یک فعال زنان «غیر منحرف» هستی، این بار چطور بود؟
– اولین بار بنیاد برومند با من مصاحبه‌ای کرد و از اتهام، بازداشت و بازجویی خودم صحبت کردم و همه چیز رو مفصل توضیح دادم. این بار هم بخشی بودند که باور نمی‌کردند من برای این مساله بازداشت شده باشم. فکر می‌کنم چون توجه رسانه‌ها کاهش پیدا کرد. در مجموع حملات کمتر بود. این بار خودم در شبکه های اجتماعی اکانت داشتم، خیلی‌ها خصوصا از اعضای جامعه ال‌جی‌بی‌تی و فعالین حوزه‌های دیگه از من حمایت کردند.
+ فکر می‌کنی چه چیزی باعث میشه، تا عده‌ای از شهروندان دیجیتال بخواهند کشته و سوزانده شوی؟
– فکر نمی‌کنم چیزی جز هموفوبیا و افراط‌گرایی مذهبی عامل این تفکر بتونه باشه.
+ چقدر روایت رسمی در مورد همجنس‌گرایی و همجنس‌گرایان که توسط جمهوری اسلامی تبلیغ میشه رو در بروز و ظهور این هموفوبیا موثر می‌دونی؟
– قطعا یکی از موثرترین عوامل نفرت پراکنی دولتی علیه اقلیت‌های جنسی است. در گفتمان رسانه‌های نزدیک به دولت، در سینما و تلویزیون و اخیرا در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی. به نظرم تا حدودی مشابه نفرت پراکنی علیه شهروندان بهایی است. برای مثال در سال ۸۸ تجمعات اعتراضی را به «همجنس‌بازان» و بهاییان نسبت دادند. یعنی شیطان آماده‌ای که ساخته‌اند و برای هر مشکلی که با آن روبه‌رو می‌شوند و یا برای هر سرافکندگی بین‌المللی به دلیل نقض حقوق بشر از این ۲ گروه استفاده می‌کنند و آنها را منشا مساله نشان می‌دهند.
+ به نظرت یک شهروند دیجیتال، چطور می‌تونه ادعاهای حکومت درباره همجنس‌گرایان رو بسنجه؟
– فکر می‌کنم مثل تمامی مواردی که جمهوری اسلامی طی سال‌ها درباره آنها نفرت تزریق کرده هر کس باید با تفکر انتقادی به ادعاهای دستگاه پروپاگاندا نگاه کنه. مثل تمامی ادعاهای ج.ا درباره اقلیت‌های اتنیکی و…و قطعا رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور هم می‌تونند در آگاهی رسانی کمک کنند.
+ این تفکر انتقادی نیاز به دسترسی به منابعی غیر از روایت رسمی حکومت داره، یک شهروند دیجیتال از چه منابعی می‌تونه اطلاعات درست در مورد جامعه رنگین کمانی به دست بیاره؟
– از دهه هشتاد فعالین ال‌جی‌بی‌تی ساکن ایران وبلاگ داشتند و یا مجلات اینترنتی منتشر کردند. در حال حاضر هم ده‌ها صفحه، وب‌سایت و کانال تلگرامی وجود دارند که در این حوزه آگاهی رسانی می‌کنند. اما فکر می‌کنم جای خالی رسانه تصویری هم‌چنان احساس میشه. شبکه‌های فارسی زبان خارج از کشور به‌صورت مناسبتی با ال‌جی‌بی‌تی برخورد می‌کنند و در روزهایی خاصی از سال تعدادی مصاحبه و گزارش تهیه می‌کنند. ما وقتی از یک سو پروپاگاندای قوی دولتی علیه اقلیت‌های جنسی داریم در طرف مقابل هم باید آگاهی رسانی انجام بشه.
+ رضوانه جان، ممنون از این که در این گفتگو شرکت کردی. اگر سخنی در پایان این گفتگو با شهروندان دیحیتال داری، می‌تونی اینجا بنویسی
– ممنون از دعوت شما